Hoe Plassen Wielrensters Tijdens Een Wedstrijd?

Hoe Plassen Wielrensters Tijdens Een Wedstrijd
‘ Doorgaans wordt er met het gezicht naar de weg geplast. Als je het andersom doet, zit je namelijk met je blote billen naar de karavaan. Dat is ook niet zo prettig.’

Hoe plassen wielrenners tijdens de race?

Plassen vanaf de fiets – Als ze echt heel hard aan het fietsen zijn, stoppen ze niet en plassen ze soms gewoon van de fiets af in de bosjes. Ze laten zich dan door een ploeggenoot vooruit duwen. Maar ze mogen niet zomaar plassen als er publiek langs de kant staat, dan krijgen ze een boete.

Wat als wielrensters moeten plassen?

Stoppen langs de weg – Hoe plassen vrouwen in de koers? Het is een vraag die volop wordt gesteld en daarom volgde voor de tweede keer deze week uitleg van onze co-commentator Jip van den Bos, die koerst voor Jumbo-Visma. “Ik heb de vraag over plassen eerder deze week al een keer beantwoord, maar we kunnen het nog wel een keertje doen.” “We stoppen gewoon langs de kant van de weg om te plassen.

Hoe urineren vrouwen?

Staand plassen – ♀ Vrouwen Staand plassen is ook een goede plasmethode voor dames. Onderzoek heeft aangetoond dat vrouwen die staand plassen hun blaas net zo goed legen als wanneer zij zittend plassen. In veel Afrikaanse landen wordt door vrouwen alleen staand geplast en is dit de reguliere methode.

Hoe plassen Formule 1 coureurs?

Een Formule 1 coureur kan niet tijdens een race stoppen om te plassen. Omdat een coureur veel zweet, is zijn blaas ook minder vol. Als de coureur echt heel nodig moet, dan doet hij het in zijn broek.

Hoe kan je staand plassen?

De juiste toilethouding voor mannen | Depend NL Wanneer u last heeft van urineverlies, kan het helpen om op uw toilethouding te letten. Met name als u na het plassen nog nadruppelt.

uw toilethouding van invloed kan zijn op de mate waarin u urine verliest?

We hebben alles wat u moet weten met betrekking tot uw toilethouding voor u op een rijtje gezet. Wanneer u last heeft van urineverlies, kan het helpen om op uw toilethouding te letten. Met name als u na het plassen nadruppelt. De juiste toilethouding zorgt dat u uw blaas ontspannen leegt, zonder te forceren.

De juiste toilethouding zorgt dat u uw blaas ontspannen leegt, zonder te forceren.” We raden u aan om zittend te plassen, omdat het dan makkelijker is om u te ontspannen.
Zorg er als u gaat plassen voor dat u goed rechtop zit.
De plasbuis bevindt zich dan in verticale positie, waardoor u uw blaas volledig kunt legen.

Dit doet u als volgt:

Ga op het toilet zitten en houdt uw schouders en armen ontspannen. Zorg ervoor dat uw rug licht hol is.
Zet uw voeten plat op de grond en houd uw knieën iets uit elkaar.
Ontspan uw bekkenbodemspieren.
Laat uw plas rustig op gang komen en pers niet (persen zorgt ervoor dat u uw spieren aanspant en u uw blaas onvoldoende leegt).
Neem de tijd.
Zorg ervoor dat uw plas een vloeiende straal is, onderbreek deze dus niet.
Het kan helpen om tijdens het plassen licht naar voren en naar achteren te bewegen.
Wiebel na het plassen heen en weer.
Buig voorover en pers licht, om eventueel achtergebleven urine alsnog uit te plassen en nadruppelen te voorkomen.
Span tenslotte de bekkenbodem licht aan en dep uzelf droog zonder hard te vegen.

“We raden aan om zittend te plassen, omdat het dan makkelijker is om te ontspannen.”

Ga met uw voeten iets uit elkaar en licht naar buiten gedraaid staan. Buig licht door uw knieën om te zorgen dat deze niet op slot staan.
Trek uw rug goed op, waardoor uw onderrug hol wordt en uw bekken naar voren kantelt. Uw blaas kan op deze manier goed leeglopen.
Ontspan uw bekkenbodem en neem de tijd. Laat de plas zelf op gang komen en onderbreek deze niet.
Pers licht na om nadruppelen te voorkomen.
Span tenslotte de bekkenbodem licht aan.

Om u onbezorgd te laten genieten van de dingen die u het liefst doet, hebben we een groot assortiment aan incontinentiemateriaal voor u ontwikkeld. Heeft u behoefte aan extra informatie of advies? Neem gerust met ons op. ® Gedeponeerd handelsmerk van Kimberly-Clark Worldwide, Inc. © KCWW. Alle rechten voorbehouden. : De juiste toilethouding voor mannen | Depend NL

Wat kost een Tour de France racefiets?

Hoeveel kost een gemiddelde Tour-fiets en welke onderdelen bepalen het prijskaartje? ma 11 juli 2022 9:53 Op de rustdag in de Ronde van Frankrijk neemt Sven Nys voor ons de gemiddelde Tour-fiets onder de loep. We vroegen onze analist naar het prijskaartje van de tweewielers die u dagelijks op het scherm ziet.

“De prijs van een Tour-fiets schommelt tussen 10.000 en 15.000 euro”, valt Sven Nys meteen met de deur in huis. Dat is vast even slikken voor wie hoopt om ooit een topfiets uit de Tour aan te schaffen. “Als je dat hoge budget niet wil investeren, dan kan je de kostprijs wel laten zakken door een iets zwaarder kader te kiezen met dezelfde look.

In elke groupset (een set van bij elkaar passende onderdelen, zoals bv remmen en derailleurs, red) kan je kiezen voor materiaal dat niet minder kwalitatief is, maar gewoon een beetje zwaarder. Of je kiest voor andere wielen.” Daarmee heeft Sven Nys de 3 grote onderdelen van een fiets benoemd die de prijs bepalen en waarop geïnnoveerd wordt: het kader, de groupset en de wielen.

“Hier zit veel ingenieurswerk achter. Per model dat ontwikkeld wordt, worden ermallen gemaakt. Zeker bij de grote merken kost dat een pak geld en dat bepaaltmeteen ook de kostprijs van het kader”, weet Sven Nys.

“Een frame maken is een puzzel van 1.000 stukjes die in elkaar moet passen. Verschillende soorten carbon worden in laagjes bij elkaar gebracht om uiteindelijk tot een bepaalde stijfheid en lichtheid te komen. Vervolgens zijn er testen in windtunnels.” “Bij project 1 van Trek is het zelfs zo dat er 1 man aan je fiets werkt.

Dat duwt de prijs omhoog natuurlijk.” Door de invoer van schijfremmen is de fiets een beetje zwaarder geworden, wat ervoor zorgde dat het kader wat lichter kon. Sven Nys Er is al zoveel veranderd de voorbije jaren. Waar zitten de verbeterpunten en de innovatie nog? “Door de invoer van schijfremmen is de fiets een beetje zwaarder geworden, wat ervoor zorgde dat het kader wat lichter kon.

Uiteraard zonder aan sterkte te verliezen.” “Daarnaast moet ik ook meteen denken aan Isospeed, het veringssyteem dat voor comfort zorgt zonder aan snelheid in te boeten. Zoiets was 10 jaar geleden ondenkbaar.” “Atleten worden vervolgens ingezet om prototypes te testen. Schakelen, trappen en remmen. De onderdelen die daarvoor moeten zorgen vormen de groupset. De 3 grootste producenten zijn Shimano, Campagnolo en SRAM. En ook daar staat de innovatie niet stil. “De laatste jaren is alles elektronisch geschakeld, nu zelfs wireless.

In het frame zijn geen kabels meer te vinden, alles wordt gestuurd met batterijtjes. Het wegwerken van kabels op zich heeft ook al een positief effect op de aerodynamica.” “Je kan er ook data uithalen. Hoeveel keer heb je geschakeld, met welke versnelling heb je gereden,,? Die technologie is fantastisch.” De laatste jaren is alles elektronisch geschakeld.

Je kunt er ook data uithalen. Een fantastische technologie. Sven Nys Moeten we al uitkijken naar een andere manier van schakelen en aandrijving? Bij speedbikes zien we steeds vaker een riem in plaats van een ketting. “Neen. De grote spelers als SRAM, Campagnolo en Shimano mikken nog altijd op het traditionele schakelen. Banden zijn de jongste jaren veel beter geworden, waardoor de traditionele tubes aan het verdwijnen zijn. Steeds meer ploegen kiezen voor, Om die goed te laten functioneren, is de dichting aan de velg heel belangrijk, zodat er geen lucht uitgaat. Velgen zijn breder geworden waardoor er meer comfort is en er gemakkelijker met een brede band gereden kan worden.

Je hebt meer draagvlak. “Het lijkt contradictorisch, maar een bredere band heeft toch minder rolweerstand”, zegt Sven Nys. “We spreken dan van een bandbreedte van 28 mm, wat in de buurt komt van de crosstubes waar wij vroeger in de cross mee reden. Een renner in het profpeloton rijdt met 5 tot 6 bar en dat is laag.

Maar het kan met de tubeless banden.” “Waarom brede banden toch minder rolweerstand hebben? Velgen zijn breder geworden waardoor een band zich breder kan uitzetten. Simpel: geen smalle velg met een ronde bol zoals vroeger. Dan krijgt dat minder rolweerstand.” : Hoeveel kost een gemiddelde Tour-fiets en welke onderdelen bepalen het prijskaartje?

Waarom fietsen wielrenners na de wedstrijd?

Daarnaast is uitfietsen op een lichte intensiteit zeer effectief om het herstel te bevorderen. Wielrenners rijden vaak meerdere wedstrijden in de week. Het is dan ook van belang zo snel mogelijk te herstellen na de geleverde inspanning om zo goed mogelijk aan het vertrek te kunnen staan van de vol- gende wedstrijd.

Wat te drinken om te plassen?

1. Blijf gehydrateerd – Als je te weinig water drinkt, kan je urine geconcentreerd worden en je blaas irriteren. Dat zorgt ervoor dat je vaker naar het toilet moet. Er wordt aangeraden om 6 tot 8 glazen water per dag te drinken. Beperk vloeistoffen nooit om een overactieve blaas onder controle te krijgen, tenzij op advies van je arts.

Veel mensen met blaasproblemen verminderen de hoeveelheid vloeistoffen die ze consumeren in de hoop dat ze minder vaak hoeven te plassen.
Helaas levert dit meer problemen op.
Ten eerste zal de urine veel geconcentreerder zijn.
Dit irriteert op zijn beurt de blaas, waardoor je vaker naar het toilet moet.

Het verminderen van vochtinname kan ook de groei van bacteriën stimuleren, wat blaaszwakte veroorzaakt en kan leiden tot een urinewegprobleem. Hoe Plassen Wielrensters Tijdens Een Wedstrijd

Waar kan ik goed van plassen?

Hoe vaak plassen is normaal? – Bij een gemiddelde vochtinname van zo’n 1,5 tot 2 liter per dag, plassen volwassenen 5 tot 8 keer per dag.8 keer of minder per 24 uur plassen, wordt als normaal beschouwd. (Veel) meer plassen kan verschillende oorzaken hebben, zoals heel veel vocht binnenkrijgen, nervositeit, diabetes, een overactieve blaas, een blaasontsteking, een vergrote prostaat of het gebruik van vochtafdrijvende medicatie.

Hoeveel moet je plassen per uur?

Onderbouwing – Bij ideale resuscitatie is er een adequate doorbloeding van de organen zodat er adequate aanvoer van essentiële stoffen en afvoer van afvalstoffen is. Ideaal is het behouden van een matige hypovolemie (“permissive hypovolemia”). Omdat resuscitatie met te veel of te weinig vocht kan leiden tot diverse complicaties is het van belang om de ‘snelheid’ van vochttoediening te titreren.

Onder-resuscitatie (onder-vulling) leidt tot verminderde weefselperfusie met kans op celbeschadiging, secundaire verdieping van de brandwond, acuut nierfalen en mortaliteit. Te veel vochttoediening, ook wel ‘fluid creep’ genoemd, is geassocieerd met ontwikkeling van oedeem, een verhoogde compartiment druk, secundaire verdieping van de brandwond, acute respiratoire disstress syndroom (ARDS) en multiple orgaan falen (Klein 2007, Pham 2008, Saffle 2007).

Dit is een bevinding die steeds vaker lijkt voor te komen in de huidige brandwondenzorg, en is internationaal gerapporteerd (Cancio 2004, Friedrich 2004). Voor het monitoren van de resuscitatie wordt traditioneel gebruikt gemaakt van de urineproductie op basis waarvan de vochttoediening wordt getitreerd.

De meest gebruikte en aanbevolen methode voor titratie van vloeistofresuscitatie is op basis van het handhaven van de urineproductie tussen 0,5-1,0 ml/kg/uur voor volwassenen ( EMSB 2018, NZGG 2007, Pham 2008).
De meest gebruikte en aanbevolen methode voor titratie van vloeistofresuscitatie is op basis van het handhaven van de urineproductie tussen 1,0-1,5 ml/kg/uur voor kinderen ( EMSB 2018, NZGG 2007, Pham 2008).
Er is geen bewijs voor een verbeterde vochtbalans door gebruik van invasief monitoren of een pre-load strategie bij vloeistofresuscitatie in patiënten met brandwonden ( Pham 2008).
Het gebruik van een invasieve methode van monitoren wordt aanbevolen voor patiënten met hart aandoeningen en/of ernstige brandwonden die niet goed op vloeistofresuscitatie reageren ( Pham 2008, EMSB 2018).
De meest gebruikte en aanbevolen methoden voor het bewaken/monitoren van resuscitatie naast urineproductie zijn het regelmatig meten van hartfrequentie, bloeddruk, centrale bloeddruk, elektrolyten en de pH waarde ( EMSB 2018, NZGG 2007).

De literatuursearch leverde 1 richtlijn voor vloeistofresuscitatie (Pham 2008) en 1 richtlijn (NZGG 2007) en 2 consensus protocollen (Allison 2004, EMSB 2018) over eerste opvang van patiënten met brandwonden op. Daarnaast zijn er 2 systematische reviews en 1 RCT verschenen na de ontwikkeling van bovenstaande richtlijnen en gebruikt in deze deelvraag (zie de bewijstabellen). Richtlijnen en protocollen In de ABA richtlijn is de aanbeveling om vloeistofresuscitatie (ongeacht type vochtoplossing) te titreren op geleide van een urineoutput tussen 0,5-1,0 ml/kg/uur van volwassenen (Pham 2008). In de richtlijn wordt aangegeven dat eerdere positieve indicaties van het herstel van pre-load (voorbelasting van het hart) en cardiac output (hartminuutvolume) met agressievere vochtvolume toediening op geleide van het intra-thoracale bloed volume niet kon worden bevestigd door een grote gerandomiseerde studie (Holm 2004) en dat een ‘pre-load’ strategie daarom niet geadviseerd wordt voor patiënten met brandwonden. Daarnaast is er ook geen bewijs gevonden voor het titreren van resuscitatie op basis van invasief monitoren. Echter invasief monitoren (m.b.v. centraal veneuze katheters of pulmonale katheters) kan geïndiceerd zijn in speciale gevallen, zoals bij ouderen of patiënten die niet goed reageren op de standaard behandeling. De aanbeveling uit het EMSB cursusboek is om op basis van urineproductie te titreren (EMSB 2018). Het volgen van de urineproductie met behulp van een blaaskatheter is de makkelijkste en meest betrouwbare methode van monitoren. Voor volwassenen wordt aangegeven om een urineproductie van 0,5 ml/kg/uur (≈30-50 ml/uur) aan te houden. Verder wordt aangegeven dat centraal invasief hemodynamisch monitoren soms geïndiceerd is bij patiënten met cardiale aandoeningen of andere ernstige bijkomend trauma. Overige parameters voor het bewaken van resuscitatie zijn: hartfrequentie (echter is vaak verhoogd vanwege pijn en emoties), bloeddruk (accurate meting alleen mogelijk via invasieve drukmeting en aanbevolen bij grote brandwonden), elektrolyten en pH waarde (pH<7,33 is indicatie van onvoldoende weefsel perfusie). Daarnaast geven rusteloosheid, verwardheid en angst bij de patiënt vaak een indicatie van hypovolemie en een signaal om de vloeistofresuscitatie te controleren. In de NZGG richtlijn wordt aangegeven dat monitoren nodig is met behulp van o.a. een blaaskatheter (geen streefwaarde aangegeven), ECG, polsslag, bloeddruk, ademhalingsfrequentie, pulsoximetrie of bloedgassen indien van toepassing (NZGG 2007). Studies over monitoren / bewaken van resuscitatie In de systematische review van Azzopardi et al. (2009) zijn studies naar de rol van blaasdrukmeting bij het monitoren van resuscitatie kwalitatief onderzocht in relatie tot het ontwikkelen van intra-abdominale hypertensie (IAH), secondair abdominaal compartiment syndroom (ACS) en het aanpassen van de vloeistofresuscitatie. Uit de onderzochte wetenschappelijke literatuur werd geconcludeerd dat het constant monitoren van de intravesicale druk is aanbevolen om vloeistofresuscitatie te begeleiden, voor de vroege diagnosis van IAH en secundaire ACS en om de betrouwbaarheid van urineproductie als maat voor orgaanperfusie te bewaken. In de systematisch review van Paratz et al. (2014) zijn studies geïncludeerd die urine output vergelijken met alternatieve hemodynamische methoden om de vloeistofresuscitatie bij te sturen. Van de geïncludeerde vergelijkende studies zijn er zes een RCT (n=171) en twee cohort studies (n=140). De gepoolde resultaten voor mortaliteit in vijf RCTs lieten geen statistisch significant verschil zien (RR 0,72 (95% CI 0,43-1,19); p=0,19; n=155). Alleen de incidentie van sepsis werd ook gepoold in 2 RCTs maar ook daar was geen statistisch significant verschil (RR 1,35 (95% CI 0,54-3,39); p=0,53; n=80). De resultaten van de individuele studies suggereerden dat met hemodynamische methoden meer vloeistof wordt gegeven dan met het monitoren van de urine output. De auteurs concludeerden dat er maar beperkt bewijs is dat alternatieve hemodynamisch methoden een verbetering in uitkomsten geeft en dat daarnaast urine output een praktische methode is om te gebruiken tijdens vervoer of in centra waar geen expertise is met brandwonden. In een mono center RCT waren 35 volwassen en 75 kinderen met brandwonden gerandomiseerd tot een vloeistofresuscitatie behandeling zonder of met bijsturing op basis van urineproductie (Belba 2009). Het gemiddelde (SD) volume vocht toegediend was statistisch significant meer in de groep zonder bijsturing (4,23 (1,54) ml/kg/%TVLO, n=55) vergeleken met de groep met bijsturing (3,33 (1,44) ml/kg/%TVLO, n=55; p<0,006). Ook het gemiddelde (SD) netto vocht toename* was statistisch significant meer in de groep zonder bijsturing (102,58 (54,48) ml/kg, n=55) vergeleken met de groep met bijsturing (34,87 (21,03) ml/kg, n=55; p=0,001). Hoewel er geen significant verschil was in mortaliteit en morbiditeit tussen beide groepen, was de mate van netto vocht toename gerelateerd aan mortaliteit en morbiditeit. *(netto vocht toename = verschil tussen het totaal volume toegediend en volume urineproductie). Monitoren van resuscitatie bij kinderen In de ABA richtlijn is de aanbeveling om vloeistofresuscitatie (ongeacht type vochtoplossing) te titreren op geleide van de urineoutput tussen 1,0-1,5 ml/kg/uur voor kinderen (Pham 2008). De aanbeveling uit het EMSB cursusboek is om voor kinderen (<30 kg) een urineproductie van 1,0 ml/kg/uur na te streven (EMSB 2018). In een recente review is een overzicht gemaakt van de gerapporteerde uitkomstmaten voor vloeistofresuscitatie bij kinderen met brandwonden. De streefwaarden van urineoutput van de 7 geïncludeerde studies varieerde van 0,5-1,0 ml/kg/uur tot 2-3ml/kg/uur. De auteurs concludeerde dat er onvoldoende bewijs is voor één bepaalde streefwaarde of methode om de vloeistofresuscitatie in kinderen te monitoren en dat het waarschijnlijk effectiever is om op basis van meerder parameters te monitoren (Stutchfield 2019). Voor het beantwoorden van de deelvraag is de literatuur geselecteerd waarbij het effect van verschillende methode van monitoren van vloeistofresuscitatie (I) bij patiënten met acute brandwonden na een vlam of hete vloeistof verbranding (P) op het totale volume vocht toegediend in de eerste 24 uur beschreven wordt. Vanwege gebrek aan wetenschappelijk bewijs is er niet gezocht en geselecteerd op uitkomstmaten en is niet gegradeerd voor mate van wetenschappelijk bewijs.

A llison K, Porter K. Consensus pre-hospital approach to burns patient management. Emergency Medicine Journal 2004;21(1):112-4.
A PLS: Advanced Paediatric Life Support de Nederlandse editie (5de druk), 2017.
A rlati S, Storti E, Pradella V, Bucci L, Vitolo A, Pulici M. Decreased fluid volume to reduce organ damage: A new approach to burn shock resuscitation? A preliminary study. Resuscitation 2007;72(3):371-8.
A TLS: Advanced Trauma Life Support® Student course manual (10e ed.), 2018. Chicago, IL: American College of Surgeons.
A zzopardi EA, McWilliams B, Iyer S, Whitaker IS. Fluid resuscitation in adults with severe burns at risk of secondary abdominal compartment syndrome – An evidence based systematic review. Burns 2009; 35(7):911-20.
B aartmans MGA, van Baar ME, Boxma H, Dokter J, Tibboel D, Nieuwenhuis MK. Accuracy of burn size assessment prior to arrival in Dutch Burn centres and its consequences in children: a nationwide evaluation. Injury 2012;43(9):1451-6.
B aker RHJ, Akhavani MA, Jallali N. Resuscitation of thermal injuries in the United Kingdom and Ireland. Journal of plastic, reconstructive & aesthetic surgery 2007;60(6):682-5.
B arrow RE, Jeschke MG, Herndon DN. Early fluid resuscitation improves outcomes in severely burned children. Resuscitation 2000;45(2):91-96.
B axter C. Fluid resuscitation, burn percentage, and physiological age. Journal of Trauma 1979;19(11 Suppl):864-5.
B échir M, Puhan MA, Neff SB, Guggenheim M, Wedler V, Stover JF, et al. Early fluid resuscitation with hyperoncotic hydroxyethyl starch 200/0.5 (10%) in severe burn injury. Critical Care 2010;14(3):R123.
B elba M, Aleksi A, Nezha I, Tafaj S, Shtylla M, Belba G. Net fluid accumulation and outcome. A randomized clinical trial. Annals of Burns and Fire Disasters 2009;22(1):16-21.
B reederveld RS, Nieuwenhuis MK, Tuinebreijer WE, Aardenburg B. Effect of training in the emergency management of severe burns on the knowledge and performance of emergency care workers as measured by an online simulated burn incident. Burns 2011;37(2):281-7.
B unn F, Roberts IG, Tasker R, Trivedi D. Hypertonic versus near isotonic crystalloid for fluid resuscitation in critically ill patients. Cochrane Database of Systematic Reviews 2004;(3):CD002045 (Edited version published in Issue 4, 2008).
C ancio LC, Chávez S, Alvarado-Ortega M, Barillo DJ, Walker SC, McManus AT, et al. Predicting increased fluid requirements during the resuscitation of thermally injured patients. Journal of Trauma 2004;56(2):404-413.
C hung KK, Wolf SE, Cancio LC, Alvarado R, Jones JS, McCorcle J, et al. Resuscitation of severely burned military casualties: fluid begets more fluid. Journal of Trauma 2009;67(2):231-7.
C ubison TCS, Gilbert PM. So much for percentage, but what about the weight? Emergency Medicine Journal 2005;22(9):643-645.
D emling RH. The burn edema process: current concepts. Journal of Burn Care & Rehabilitation 2005;26(3):207-27.
E ducation Committee of the Australian and New Zealand Burn Association. Emergency Management of Severe Burns (EMSB) cursusboek. Nederlandse versie, Nederlandse Brandwonden Stichting, 2018.
F akhry SM, Alexander J, Smith D, Meyer AA, Peterson HD. Regional and institutional variation in burn care. Journal of Burn Care & Rehabilitation 1995;16(1):86-90.
F araklas I, Lam U, Cochran A, Stoddard G, Saffle J. Colloid normalizes resuscitation ratio in pediatric burns. Journal of Burn Care & Research 2011;32(1):91-7.
F reiburg C, Igneri P, Sartorelli K, Rogers F. Effects of differences in percent total body surface area estimation on fluid resuscitation of transferred burn patients. Journal of Burn Care & Research 2007;28(1):42-8.
F riedrich JB, Sullivan SR, Engrav LH, Round KA, Blayney CB, Carrougher GJ, et al. Is supra-baxter resuscitation in burn patients a new phenomenon? Burns 2004;30(5):464-6.
G reenhalgh DG. Burn resuscitation: The results of the ISBI/ABA survey. Burns 2010;36(2):176-82.
H ettiarchy S, Papini R. ABC of burns. Initial management of a major burn: I-overview. BMJ 2004;328(7455):1555-7.
H olm C, Mayr M, Tegeler J, Hörbrand F, Henckel von Donnersmarck G, Mühlbauer W, et al. A clinical randomized study on the effects of invasive monitoring on burn shock resuscitation. Burns 2004;30(8):798-807.
H uang PD, Stucky FS, Dimick AR, Treat RC, Bessey PQ, Rue LW. Hypertonic sodium resuscitation is associated with renal failure an death. Annals of Surgery 1995;221(5):543-557.
K ao Y, Loh EW, Hsu CC, Lin HJ, Huang CC, Chou YY, et al. Fluid resuscitation in patients with severe burns: A meta-analysis of randomized controlled trials. Academic emergency medicine 2018;25(3):320-9.
K lein MB, Hayden D, Elson C, Nathens AB, Gamelli RL, Gibran NS, et al. The Association between fluid administration and outcome following major burn. Annals of Surgery 2007; 245(4):622-8.
L awrence A, Faraklas I, Watkins H, Allen A, Cochran A, Morris S, et al. Colloid administration normalizes resuscitation ratio and ameliorates “fluid creep”. Journal of Burn Care & Research 2010; 31(1):40-7.
L ewis SR, Pritchard MW, Evans DJW, Butler AR, Alderson P, Smith AF, et al. Colloids versus crystalloids for fluid resuscitation in critically ill patients. Cochrane Database of Systematic Reviews 2018;(8):CD000567.
L PA: Landelijk Protocol Ambulancezorg (versie 8.1), juni 2016.
L uo G, Peng Y, Uuan Z, Cheng W, Wu J, Tang J, et al. Fluid resuscitation for major burn patients with the TMMU protocol. Burns 2009;35(8):1118-23.
M onafo W. Initial Management of Burns. New England journal of medicine 1966;355(21):1581-86.
M itra B, Fitzgerald M, Cameron P, Cleland H. Fluid resuscitation in major burns. ANZ Journal of Surgery 2006;76(1-2):35-8.
M itra B, Fitzgerald M, Wasiak J, Dobson H, Cameron PA, Garner D. The Alfred pre-hospital fluid formula for major burns. Burns 2011;37(7):1134-9.
N avickis RJ, Greenhalgh DG, Wilkes MM. Albumin in Burn shock resuscitation: A meta-Analysis of controlled clinical studies. Journal of Burn Care & Research 2016;37(3):e268–78.
N ew Zealand Guidelines Group (NZGG). Management of burns and scalds in primary care. Wellington (NZ): Accident Compensation Corporation (ACC);2007:1-116.
P aratz JD, Stockton K, Paratz ED, Blot S, Muller M, Lipman J, et al. Burn resuscitation – hourly urine output versus alternative endpoints: a systematic review. Shock 2014;42(4):295-306.
P ham TN, Cancio LC, Gibran NS. American Burn Association Practice Guidelines Burn Shock Resuscitation. Journal of Burn Care & Research 2008;29(1):257-66.
R oberts I, Blackhall K, Alderson P, Bunn F, Schierhout G. Human albumin solution for resuscitation and volume expansion in critically ill patients. Cochrane Database of Systematic Reviews 2011;(11):CD001208.
S affle JR. The Phenomenon of “Fluid Creep” in acute burn resuscitation. Journal of Burn Care & Research 2007;28(3):382-95.
S pelten O, Wetsch WA, Braunecker S, Genzwürker H, Hinkelbein J. Abschätzung des substitutionsvolumens nach verbrennungstrauma. Systematische übersichtsarbeit uber publizierte formeln. Der Anaesthesist 2011;60(4):303-311.
S tutchfield C, Davies A, Young A. Fluid resuscitation in paediatric burns: how do we get it right? A systematic review of the evidence. Archives of disease in childhood 2019;104(3):280-5.
S udhakar GV, Lakskmi P. Role of HES 130/0.4 in resuscitation of patients with major burn injury. Transfusion alternatives in transfusion medicine 2008;10:43-50.
W alker TL, Rodriguez DU, Coy K, Hollén LI, Greenwood R, Young AE. Impact of reduced resuscitation fluid on outcomes of children with 10-20% body surface area scalds. Burns 2014;40(8):1581-6.

Kunnen mannen hun plas ophouden?

De plasbuis gaat door de prostaat en de penis. Tussen uw anus (poepgat) en uw penis en rond de plasbuis zitten spieren. Als u die aanspant, kunt u uw plas ophouden.

Hoeveel plas je per keer uit?

Kun je je blaas trainen? – “Er zijn veel algemene antwoorden op deze vraag, maar deze gelden niet voor elk persoon. Eén manier om erachter te komen wat iemands plasgedrag is, is het bijhouden van een zogenoemd ‘plasdagboek’. Zo kun je zien of je bijvoorbeeld overactieve blaasklachten hebt: frequente aandrang om te plassen en niet het vermogen hebben om die aandrang uit te stellen.” Houd 48 uur bij wanneer je naar de wc gaat en hoeveel je per keer plast (door het op te vangen in een maatbeker).

Kunnen F1 coureurs drinken tijdens de race?

Drinksysteem – Maar waar zit die waterfles dan verstopt? Dat verschilt. Zoals eigenlijk met alles in de Formule 1, is dit systeem door de jaren heen al verschillende keren op de schop gegaan. In de koningsklasse is gewichtsbesparing van groot belang, dus telkens als er een lichter systeem werd bedacht, ging de boel weer op de schop.

Echter is dit systeem – bij de meeste teams – een stuk eenvoudiger dan de rest van de wagen. Vaak wordt er gewoon een waterzak in de cockpit bevestigd. Hier zit een pompje op, met een slang die via de helm naar de mond van de coureur loopt. Door een knopje op het stuur in te drukken, loopt er water door.

Als je goed kijkt tijdens een race, kan je deze slang zien zitten.

Waarom komen er vonken van een F1 auto?

Waarom komen er vonken van F1-auto’s? – Formule 1-wagens hebben een plank onder de auto, die loopt van de voorwielen tot de achterzijde. Deze plank is door de FIA geïntroduceerd om de aerodynamica onder de bolide te beperken, evenals om de bodem te beschermen.

Je zou verwachten dat die plank van carbonfiber of een ander hypermodern materiaal gemaakt wordt, maar dat is niet het geval.
Deze plank wordt gemaakt van Jabroc-hout.
Dit is een composiet dat onder zeer hoge druk vervaardigd wordt met fineer en hars.
De vonken onder de F1-auto’s worden veroorzaakt door titanium ‘skid blocks’ die bevestigd zijn aan de plank onder de wagen.

Deze blokken zijn bedoeld om te voorkomen dat de plank beschadigd raakt. Ze steken niet meer dan drie millimeter uit ten opzichte van de plank. Wanneer de wagen het asfalt raakt, ontstaat een vonkenregen achter de bolide. Deze titanium skid blocks werden in de jaren 80 en 90 al gebruikt, maar daarna verboden. Hoe Plassen Wielrensters Tijdens Een Wedstrijd Alfa Romeo C41 vloer Foto: Giorgio Piola

Waarom F1 piloten wegen?

3 liter vocht verlies – Om dus te controleren of elke auto hieraan voldoet worden dus zowel de auto als de coureur gewogen, Een coureur kan tijdens het racen ongeveer 3 liter aan vocht kwijt raken – zo’n 5% van zijn totale gewicht. Dit is de reden waarom je coureurs nog voor het drinken zich ziet melden bij de weegschaal.

Waarom gebruiken voetballers tape?

Kinesiotape voor tijdens het voetballen is een tape techniek dat is ontwikkeld om het natuurlijk herstelproces van het lichaam te versnellen en tegelijkertijd versteviging te geven aan de spieren zonder de bewegingsvrijheid te beperken. Kinesiotape wordt door veel voetballers gebruikt.

Wat dragen voetballers onder hun broek?

Hoe Plassen Wielrensters Tijdens Een Wedstrijd De winterse periode komt er weer aan. Dit betekent niet alleen kortere, maar ook koudere of nattere dagen waarop jij gewoon moet voetballen. Tot aan de winterstop (maar ook daarna) kun jij je als voetballer maar beter goed voorbereiden voordat je een training of wedstrijd in gaat.

De grote voetbalmerken hebben tegenwoordig meerdere winterized producten die jij kunt dragen om je lichaam te allen tijde warm te houden.
Hierdoor voorkom je blessures en verminder je uiteraard ook de kans een koudje te vatten.
Met deze voetbalkleding en -accessoires bewapen je jezelf tegen “koning winter”.

Thermokleding We beginnen bij de basis: de eerste laag. Dit is één van de belangrijkste kledinglaag. Deze laag moet namelijk jouw lichaamswarmte behouden maar tegelijk ook ademend genoeg zijn om je zweet te kunnen afvoeren. Thermokleding heb je in verschillende soorten en maten: lange mouwen, korte mouwen, dikke stof, dunnere stof, met print, zonder print etc.

Denk hierbij aan de welbekende Nike Pro kleding, onderkleding van adidas, thermoshirts van Craft en thermokleding van Under Armour.
Voetbaltights Steeds meer voetballers trainen met zogenaamde tights.
Deze dragen zij doorgaans onder het voetbalbroekje, zodat alle lichaamsdelen optimaal bedekt zijn zonder dat dit ten koste gaat van de bewegingsvrijheid.

Tights zijn onderdeel van je thermokleding maar op bijvoorbeeld minder koude trainingsavonden kun je ervoor kiezen om je trainingsbroek thuis te laten en je tight als bovenste laag te gebruiken. Wees er wel van bewust dat de stof dunner is waardoor bijvoorbeeld slidings maken op eigen risico is.

De kans bestaat dat je dan eindigt met een gat in je tight. Slidingbroek of compressieshort Als je ervoor kiest om met blote benen te trainen zou je kunnen overwegen om een slidingbroek/compressieshort onder je voetbalbroekje te dragen om toch een extra laagje te hebben. Kwetsbare spieren als je liezen en hamstrings blijven dan beter beschermd tegen de kou.

Dit houdt je lichaam soepeler en minder vatbaar voor blessures. Bijkomend voordeel is ook dat het broekje je huid beschermt bij het maken van slidings. Maar ook hier geldt dat de kans groot is dat er slijtage van het broekje ontstaat. De winterized trainingsbroek Deze speciaal voor het koude weer gemaakte trainingsbroeken hebben een dikkere stof en isoleren daardoor beter.

Tegelijkertijd zijn ze gemaakt van zweetafvoerend materiaal zodat je lichaam droog blijft en je dus minimaal afkoelt bij inspanning. Deze broeken zitten vaak strakker om je benen heen zodat je bewegingsvrijheid optimaal blijft. Winterized trainingstop Bij een winterized trainingsbroek hoort uiteraard ook een winterized top.

Ook gemaakt van thermisch materiaal zodat je bovenlichaam warm blijft. Deze truien zijn vaak voorzien van een hogere kraag voor nog meer comfort en warmte. Ook handig zijn de duimgaten zodat je polsen en handpalmen ook warm blijven tijdens koude dagen.

Trainingsjas Een trainingsjas of voetbaljas kan op extreem koude dagen als je bovenste isolatielaag fungeren. Vaak zijn deze jassen ook waterafstotend en winddicht waardoor je minder last hebt van de frissere winterse wind en/of regen. Daarbij zijn er op trainingsavonden altijd momenten dat je langere tijd stil staat en op zulke momenten is een extra laagje zeker geen overbodige luxe.

Je voorkomt dan dat je snel afkoelt en de kans op spierblessures toeneemt. Hoe Plassen Wielrensters Tijdens Een Wedstrijd Nekwarmers Je ziet ze steeds vaker voorbijkomen bij voetballers op ieder niveau: nekwarmers, Deze “voetbalsjaals” houden niet alleen je nek warm, maar ook je mond en je neus (en soms ook je oren). Dit zijn vaak de lichaamsdelen die erg koud worden tijdens de winter.

Je kunt zelf bepalen in hoeverre je jouw gezicht wilt bedekken door middel van een koord. Ook nekwarmers zijn gemaakt van thermisch materiaal en helpen je door het koude weer heen. Een bijkomend voordeel: je kunt ze ook gebruiken op de fiets, scooter of tijdens je wintersportvakantie. Voetbalmutsen De meeste warmte gaat verloren via je hoofd.

Je kunt hier iets aan doen door een muts te dragen tijdens trainingen. Ook is het natuurlijk lekker warm voor je oren. Echter, het dragen van een muts heeft ook nog wel een keerzijde: de bal sturen tijdens het koppen wordt lastiger. Als je dan toch besluit om een muts te dragen tijdens trainingen, kun je er beter één kiezen die goed aansluit op je hoofd.

Nog een keerzijde van het dragen van een muts is dat de kans bestaat dat je je warmte juist niet goed kwijt kunt.
Je bent dan net iets tè goed beschermd tegen de kou.
Tip is om gewoon je muts mee te nemen naar het voetbalveld en te ervaren wat voor jou het beste werkt.
Je kunt hem immers zo aan de kant leggen.

Voetbalhandschoenen Waar vroeger de handschoenen vooral gemaakt werden van gebreide stof of katoen worden de voetbalhandschoentjes tegenwoordig vooral vervaardigd uit een mix van meerdere materialen zoals: nylon, polyester, spandex/elastaan en rubber. Hoe Plassen Wielrensters Tijdens Een Wedstrijd Naast de materialen is ook het design van de voetbalhandschoen veranderd. Ze zijn tegenwoordig in meerdere kleuren verkrijgbaar en naar keuze voorzien van het logo/design van jouw favoriete voetbalclub, waaronder bijvoorbeeld Paris Saint Germain, Barcelona, Real Madrid of Juventus.

Maar ook de gebreide traditionele variant is nog volop verkrijgbaar.
It’s your call.
Warming up Het allerbelangrijkste wapen tegen blessures is natuurlijk het afronden van een stevige warming-up.
Je kunt je namelijk nog zo goed beschermen tegen de kou met de juiste outfit maar zonder warming up loop je het meeste gevaar een spierblessure te krijgen.

Combineer de juiste warming up met een warme voetbaloutfit inclusief bijpassende accessoires en jij bent klaar om de koude trainingsavonden te trotseren. Je spieren zullen sneller warm worden en langer warm blijven zodat jij optimaal kunt presteren. Uiteraard kun je hier ook de volgende regel toepassen: beter te warm gekleed, dan te koud.

Hoe hard gaan wielrenners in een afdaling?

In de afdaling van de Col de Vars (7 procent) klokte hij 101,5 km per uur. In de Tour de France van 2018 ging André Greipel zelfs nog een tandje harder naar beneden. De Duitser behaalde toen een topsnelheid van 101,7 km per uur.

Wat drinken wielrenners na de wedstrijd?

Tenslotte wil je na het wielrennen je lichaam helpen om goed te kunnen herstellen. Dit doe je in elk geval door voldoende water te drinken, zodat je het verloren vocht weer aanvult. Daarnaast is het belangrijk om je lichaam te voeden met koolhydraten; zo krijg je weer energie.

Reference and study design	Participants and setting	Intervention/Comparison	Outcomes	Results/Effect	Conclusion	Additional comments
Azzopardi E.A. Fluid resuscitation in adults with severe burns at risk of secondary abdominal compartment syndrome – An evidence based systematic review. Burns 2009;35(7):911-20 Systematic review (qualitative review) Objective: to provide evidence based recommendations on the role of intravesical pressure monitoring in guiding fluid resuscitation compared with serial clinical examination.	Studies on ACS and fluid resuscitation in burn patients	Recommendations on sensitivity of clinical exam versus intra-vesical monitoring, bladder priming volumes, and continuous monitoring were evaluated.	Abdominal Compartment Syndrome (ACS)	Continuous intra-vesical monitoring is recommended: to guide fluid resuscitation for early diagnosis of sACS; and as a guide to reliability of urine output as indicator of organ perfusion. A priming volume of 75 cm3 or less is recommended	“Continuous intra-vesical monitoring is cheap, reliable, user friendly monitoring method recommended in high-risk patients.” “Based on the available evidence, continuous intra-vesical monitoring, using a priming volume of less than 75 ml would be useful to guide early fluid resuscitation of a severely burnt patient rather than clinical examination alone.”	Not specific on first aid Focusses on negative consequences of too much fluids (and choice of fluids and monitoring)
Belba M. Net fluid accumulation and outcome. A randomized clinical trial. Annals of Burns and Fire Disasters 2009;22(1):16-21 RCT Objective: to evaluate the effect of Net Fluid Accumulation on overall mortality	35 adult and 75 children Severe burns hospitalised in IC unit Burn centre in Albania	I: Resuscitation according to Parkland or Galveston Shriner formula as starting point, adjustment of volume according to clinical signs and urine output (n=55) C: Resuscitation according to Parkland or Galveston Shriner formula without adjustment of volume (n=55)	1. Mortality 2. SIRS 3. Sepsis 4. Net Fluid Accumulation (NFA) (ml/kg) 5. Fluid load (ml/kg/%TBSA)	1. n (%) I: 5 (9%) C: 9 (16%) 2. n (%) I: 37 (68%) C: 30 (55%) 3. n (%) I: 18 (32%) C: 25 (45%) 4. Mean (SD) I: 34.87 (21.03) C: 102.58 (54.48) (p=0.001) 5. Mean (SD) I: 3.33 (1.44) C: 4.23 (1.54) (p=0.006)	“Giving the smallest amount of fluids necessary for adequate resuscitation can be effective in creating a successful and specific therapy for all burn patient.” Mortality was related to NFA	Not specific on first aid Unclear in what range urine output was desirable. Groups differed in age, TBSA, inhalation injury, burn depth and co-morbidities in favour of the intervention group. Unclear reporting of the results.
Paratz J.D. Burn resuscitation – hourly urine output versus alternative endpoints: a systematic review Shock 2014;42(4):295-306 Systematic review Objective: to investigate evidence for the use of alternative (i.e., other than hourly urine output ) endpoints of resuscitation in burn patients including hemodynamic monitoring, echocardiography, gastric tonometry, metabolic monitors, and microdialysis	Total 556 (n=311 in 8 trials), (n=245 in 11 single group studies, not included) RCTs: Aboelatta 2013 (n=30) Csontos 2008 (n=24) Foldi 2009 (n=16) Foldi 2010 (n=30) Holm 2004 (n=50) Tokarik 2013 (n=21) Cohort: Artlati 2007 (n=24) Schiller 1997 (n=116)	I. hemodynamic endpoints C: HUO (all >0.5 ml/kg, some also <1.0ml/kg)	1. all-cause mortality 2. complications of resuscitation 3. sepsis 4. Fluid load 5. mechanical ventilation 6. length of stay (hospital and ICU)	1. Reported in 5 RCTs (n=155) RR 0.72 (95% CI 0.43-1.19, p=0.19) 2. difficult to pool due to different definitions. Results were non significant or favoured I 3. Reported in 2 RCTs (n=80) RR 1.35 (95% CI 0.54-3.39, p=0.53) 4. Indications that more fluids in I compared to C.5. conflicting results 6. non-significant	“Hourly urine output remains the most commonly used endpoint for burn resuscitation. This review has demonstrated limited evidence that alternative methods can result in an improvement in outcome.” “Using HUO as a measure is still practical in areas where resuscitation is conducted in transit or in regional health centers by relatively burn inexperienced health personnel.”	Most outcomes difficult to pool Including 1 cohort study in outcome mortality gives significant result in favour of I. The cohort study did not adjust for mortality trends over time. The control group was several years prior to the intervention group.