Eigenschappen [ bewerken | brontekst bewerken ] – De libero is meestal een veelzijdige centrale verdediger die, wanneer hij de bal van een aanvallende tegenstander heeft afgenomen bij zich houdt en hem naar voren brengt. Zijn positie is dus minder vast dan die van andere verdedigers, die vooral een bepaalde speler of zone verdedigen of ‘dekken’.
Wat is de taak van de libero?
De libero is de speler in het ‘andere shirt’ in een volleybalteam. De functie van een libero is uitsluitend passen en verdedigen. De liberospeler mag ook alleen in de achterste 3 posities van het volleybalveld staan. Je zult een libero dus nooit zien aanvallen of serveren.
Wat is schransen?
heeft geschranst (volt. deelw. ) 1) Bikken 2) Brassen 3) Buffelen 4) Bunkeren 5) Consumeren 6) Eten 7) Gretig eten 8) Gulzig en veel eten 9) Gulzig eten 10) Hachelen 11) Nuttigen 12) Opeten 13) Overdadig.
Waar staat een rechtsback?
What is a Libero? | David Luiz’s role in Arteta’s Arsenal explained
Clubvoetbaldagen » Op welke posities kan je staan in het voetbalveld? Een team begint altijd met 11 spelers aan een voetbalwedstrijd. Alle 11 spelers hebben een andere positie. Er zijn veel verschillende posities waar een speler kan staan in het veld. Ook de tactiek van de trainer bepaalt welke posities er zijn. De meeste voorkomende posities in het veld zijn:
- Keeper
- Linksback = links in de verdediging
- Linker centrale verdediger = in het midden van de verdediging aan de linkerkant
- Rechter centrale verdediger = in het midden van de verdediging aan de rechterkant
- Rechtsback = rechts in de verdediging
- Centrale verdedigende middenvelder = in het midden van het middenveld. Deze speler staat vlak voor de verdediging
- Rechtshalf = rechter middenvelder
- Linkshalf = linker middenvelder
- Centrale aanvallende middenvelder = in het midden van het middenveld. Deze speler staat vlak achter de spits
- Linksbuiten = links in de aanval
- Spits = in het midden van de aanval
- Rechtsbuiten = rechts in de aanval
.
Waar staat nummer 7 in het veld?
“Dynamische variant (wingbacks)” – Het Atalanta Bergamo van Gasperini is een goed voorbeeld van de wat meer dynamische (“fluide”) invulling van het 3-5-2 systeem. In plaats van 5 pure middenvelders, vullen 2 wingbacks op de flanken het middenveld meer dynamisch in.
Hans Hateboer speelt vaak in deze rol. De beide wingbacks krijgen nu, net als in 5-3-2, de nummers 2 en 5. Voor de 3 centrale verdedigers blijven dan nummers 3, 4 en 6 over. De nummer 6 kun je zien als de verdedigende middenvelder, die een linie naar achteren is gezakt.
In de Atalanta-variant zijn de rugnummers ook grotendeels afgeleid van het 4-4-2 systeem. Omdat er geen buitenspelers zijn, is het nummer 7 (rechtsbuiten) voor een middenvelder. Het nummer 11 is voor de tweede spits. Atalanta speelt met de punt naar voren op het middenveld, dus het middenveld krijgt dan de nummering 7 – 10 – 8 (van rechts naar links).
Wat is een back in voetbal?
Een vleugelverdediger of back is een positie die voorkomt bij hockey en voetbal. Een elftal hoeft niet altijd met een vleugelverdediger te spelen. Eigenlijk gebeurt dit alleen als een elftal met vier of vijf verdedigers speelt. De vleugelverdediger heeft in het voetbal twee taken, verdedigen en aanvallen, ook wel overvleugelen genoemd.
- Wanneer de tegenstander met een buitenspeler speelt heeft de vleugelverdediger als voornaamste doel deze te neutraliseren;
- Als de tegenstander zonder buitenspeler speelt, dan heeft de vleugelverdediger als voornaamste taak bijsluiten in de aanval;
In de praktijk moet een vleugelverdediger beide kunnen en zal hij in een wedstrijd af moeten wegen wanneer hij aanvalt en wanneer hij verdedigt. Moderne voorbeelden van aanvallend ingestelde backs zijn David Alaba , Denzel Dumfries en Joshua Kimmich. Bij krachtbal speelt men meestal met een ruitverdediging met twee vleugelverdedigers.
- Zij moeten trachten de aanval van de tegenpartij af te breken door de bal te vangen of af te blokken voor de doellijn of middenlijn;
- Bij hoge aanvallen kunnen zij trachten de bal door te toetsen naar de achterspeler, bij lage aanvallen kunnen zij er ook voor opteren om terreinwinst te beperken;
Zij stellen zich meestal zo op dat zij de hoge aanvallen nog kunnen door toetsen en zo de aanvaller verplichten om een lage aanval te doen met een kleinere terreinwinst. Een andere opstelling is dat zij zich dichterbij opstellen om zo de aanvaller te dwingen een hoge aanval te doen, die dan kan opgevangen worden door de achterspeler of libero.